Wojownicy

Oran

Oran złapał sie jednej z burt wypatrując gada i szukając celu.
- trzymać sie - krzyknął powtarzając za gnomem.

Kamdin

Oranowi ni50e podobał się odgłos spadającego sterowca - był przerażający*. Smok odpuścił i odleciał sobie, a po chwili woj widział tylko zbliżającą siei powiększającą górę...

...Otworzył oczy, całe ciało go bolało, nie dziw, skoro leżał pod grubymi, ciężkimi balami. Wszędzie było pełno płótna, drewna, trochę stalowych komponentów - ale nigdzie żywej duszy.

(Oran: - 75hp)

*- tak, coś jak spadający Messerschmitt Razz

Oran

Ledwo zebrawszy sięz ziemi, rozejrzał sie w poszukiwaniu przyjaciół.
- Asterixie, O... - słowo więzły mu w gardle.
Usiadł chwile na kawałku ziemi i spokojnie łąpał oddech.
Używając kawałków materiału ze swojej szaty opatrzyłna szybko najcięższe rany.

Kamdin

Nie krwawił zbytnio, większy ból sprawiały mu ogromne sińce i połamane kości.
-..h..ha...ll...lolooo.....
Słyszał czyiś cichy głos - bardzo miękki i łagodny. Z dziwnym, nie-ludzkim można rzec, akcentem.

Oran

Odrazu ruszył w kierunku odgłosów.
- Zyjesz? Gdzie jesteś?
Począł przeszukiwać zgliszcza.

Kamdin

-ttuu... t.taaaj....
Nagle spod sterty drewna wystrzeliła owłosiona, ruda łapa. Po chwili także część głowy Puszka.
-ch... chy.y... b.baaa...

Oran

Oran odrzucił nieco gruzu i wyciągnął przyjaciela.
- Nic ci nie jest? Musimy szukać reszty.
Obelixie, Asterixie odpowiedzcie - krzyczał i odrzucałgruz na bok.

Kamdin

Oran słyszał tylko świst mroźnego, górskiego wiatru. Bardziej niepokojące było to, że lewa noga puszka była nieco dziwnie wykręcona.
-Ksszzz!
Zasyczał sidan, gdy Oran wyjął jak na wierzch.
-..jjesstt..e.e...śmy..y..... t..tu.uutaaaj...
Obydwaj usłyszeli głos Asterixa, gdzieś w tle pomruki Obelixa. Ale gnoma nigdzie nie widać.

Oran

Oran posadził ostroznie sidana z boku.
Następnie odkopał Asterixsa i Obeliksa. Następnie wróciłdo Sidana by obejrzećjego noge.

Kamdin

Noga jest z pewnością złamana - przynajmniej tyle mógł powiedzieć Oran ze swoimi umiejętnościami lekarskimi. Asterix i Obelix mieli się o wiele lepiej niż sidan. Rozejrzawszy się, Oran zauważył małą dłoń sztywno wystającą spomiędzy drewien.

Oran

odrazu ruszyłw jej kierunku i zaczął kopać.
- Jeśli któryśz was zna sie nieco na medycynie niech opatrzy noge puszkowi, a drugi niech pomoże mi kopać.

Kamdin

Oran uporał się z kopaniem szybciej niż przyszedł do nie Asterix. Gnom był sztywny, zimny, i nie oddychał.
-Szkoda.
Odparł Asterix.

Oran

Oran wyjął jego cialo z gruzowiska i polożył na ziemi przykrywszy odobiną płutna.
- Trzeba by go pochować. Poszukajcie jakiejs lopaty lub czegos podobnego.
Po tych słowach powrucił by opatrzyć łapę puszka.

Kamdin

Pogrzeb odbył się szybko, gdyż bardziej trzeba było się teraz zająć ranami. Oran otrząsnął się z szoku i wyjrzawszy spod strzępów płótna (bo sterowiec całiem duży był) zauważył, że znajdują się na zboczu góry - gdzieś naw schodzie majaczył dziwny zamek, wokół którego migotały światła. Być może to Mithos, może to i siedziba potworów. Albo wyobraźnia woja?

Oran

Asterixie - zawołał.
Cuż to za twierdza tam w oddali? Znana twym oczom?
To rzecząc począł szukać i zbierać ekwipunek potrzebny w dalszą droge.