Wojownicy

Kamdin

Poskutkowało - mur został rzobity, Tyrael razem z nim wleciał do małego pomieszczenia... tylko po to, aby uderzyć głową o kant czegos metalowego i nabić sobie ogromnego guza. Exavo jako pierwszy zauważył.... kulę. Identyczną jak ta której używali.

(Tyrael: -5hp)

Exavo

O a to zapewne nasza kareca
-uśmiechnął się i poszedł sprawdzić czy to ten pojazd w którym podróżowali
Nie martw się Valerin zostanę z tobą i albo pomogę ci zgładzić Drakule albo zgine u twojego boku.

//Podaj mi kogokolwiek kto w Wojach widział taksówkę Very Happy

-Kamdin

Kamdin

W środku znaleźli połamane dźwignie, pęknięty w pół kołowrót, poszarpany materac, drobnej budowy szkielet i książkę między jego żebrami. Valerin stanęłą przy nich.
-Chyba czas się rozstać. Dzięki, zacny drowie za ofertę, ale zadanie zwalczania Drakuli jeste przeznaczone tylko rodowi Teldandes. Wróćcie do domu, nuż się jeszcze spotkamy? Ach, i weźcie te dwa wisiorki. Zaczną błyszczeć jeśli w pobliżu jest jakaś nieumarła istota.

(Exavo: wisiorek wykrycia nieumarłych)
(Tyrael: wisiorek wykrycia nieumarłych)

Tyrael

-Dziękujemy Ci panienko za pomoc i za te wisiorki. Jesteśmy ci niezmiernie wdzięczni. Exavo, to co? Spróbujmy to znów uruchomić! Pamiętasz jak to było?

Kamdin

Dopiero teraz Tyrael zauważył, że całę oprzyrządowanie jest zniszczone... całe... oprócz jednego czerwonego przycisku.

Tyrael

-Cholera jasna, Exavo, spójrz. Nasz wehikuł jest doszczętnie zniszczony. Nasza nadzieja przepadła! Wojownik już miał sie poddać rozpaczy, gdy zauważył średniej wielkości czerwony przycisk. -Exavo! Co to za guzik?

Exavo

Skoro taka jest twoja wola niech się tak stanie pani
-Wszedł do wechikułu.
Powierzam swoje życie losowi on mnie prowadził przez całe życie i narazie mnie aż tak nie skrzywdził.
-Spojrzał na przyjaciela puźniej na Valerin.
Nigdy nie zapomnie twej dobroci pani.
-Odwrócił się w strone Tyraela.
No to w droge przyjacielu.
-Po tych słowach nacisnął guzik.

Kamdin

Mechanicze drzwi zamknęły się. Obydwojgu zdawało się, że słyszeli "Żegnajcie". A może to ich wyobraźnia? Szkielet dalej zerkał na nich swoimi niewidzącymi oczodołami, wciąż z książką w żebrach. Natomiast wskazówka przesunęła się na początek skali...

Tyrael

-Jak myślisz, kim byli ci, którzy tu leżą obok nas? Skąd wogóle się tu wzięli?

Kamdin

//Grr... gracie na zwłokę? Razz

Exavo podeszedł do księgi i mimowolnie zaczął czytać. "Jestem Dekster Didi, podróżuję po wymiarach, jak niegdyś Tyrael i Exavo..." - w tym momencie książka rozpadła się, a wskazówka dotarła do końca skali - dawno już dwoma podróżnikami nie trzęsło przy "lądowaniu" więc nadrobili to właśnie. Usłyszeli dobijanie się do drzwi.
-Panowie! To ja! Dekster! Wróciliście żywi??

Tyrael

-Dex... Dexter? Ale... Err... Nie rozumiem Tyrael otworzył właz. Nawet nie przywitał się z Dexterem tylko od razu podał mu dziennik, który znalazł.

Exavo

-Popatrył na Tyraela któy podaje do Dextera garść papieru
Biedaczek nie zauwarzył że książka się rozpadła
-Powiedział do siebie
No to jak z tą nagrodą
-Zwrócił się do Dextera
Wróciliśmy cali i zdrowi przynajmniej mi się tak zdaje

Kamdin

-Ależ oczywiście, nagroda. A może najpierw opowiecie mi, gdzie byliście?

****
Jakiś czas później.
-Hm, ciekawe, ciekawe. Dzięki wam prace nad tym urządzeniem pójdą do przodu. Tu macie 200 monet dla każdego.
Ciężkie sakiewki powędrowały do dwóch wojów.
-Nie było was kilka miesięcy, dodam tylko. Troszkę się pozmieniało.

(Tyrael, Exavo: +200 monet)

MaxB

(rozumiem że tu są tyły labolatorium)

Max znalazł gnoma, a wraz z nim kilku zakonników. Usłyszał słowa Daxtera o zmianach, a widząc zapytanie na ich twarzach rzekł:
- Witajcie! Może wy nam pomożecie. Otóż: Był sobie smok, krasnoludy chciały go utłuc i nas zabrały.
Mówiąc to pokazał głową na Jakubca który stał nieopodal.
- Wszystko poszło gładko, trochę skarbu, krasnoludy zabrały łuski i krew, a teraz na górę niedaleko Zakonu przybył inny gad pragnący nas zabić. Zakon Was potrzebuję. Ja Was potrzebuję.

(Heh może wy we mnie nie będziecie rzucać jabłkami i bić parasolem Very Happy

)

Sinjid

Sinjid od razu udał się do Dekstera. Miał z nim pewną rzecz do zrobienia. Gdy doszedł zauważył Maxa wraz z innymi. Po chwili woj odezwał się do gnoma.
-Witam Deksterze czy masz dla mnie mój stalowy pręt, który tu zostawiłem?

Właśnie od smoka ucieklem.